Mor Taka’nın Kaptanı

Gültekin Emre (Varlık Dergisi, Şubat 2021)

O bir şair ama sergiler açmış bir ressam da. Roman da yazmış öykü de. Fotoğraf da çekmiş fotoğraf albümü de çıkarmış. Denemeler de yazmış günlükler de… Mor Taka’sı da var Karadeniz’in hırçın sularında şiirlerle, öykülerle, denemelerle, resimlerle, fotoğraflarla… Anadolu’nun her yerine yelken açan. Mor Taka, artık denizde değil, internette yol alıyor, yelken şişiriyor. Bir ömrün göstergesi şiir kitapları: Bağıracağım (1975), Azat Ettim Yürek Seni (1978), İdris (1980, 1984, 1997), Adını Koyamadığım (1984), İdrisle Beraber(1997), Babil’i Beş Geçe (1992,1997), Yoksul, Derviş ve Uzakta (1994), Ölüm Dağları Oğul Bırakınca(1996), Mu’tedil Bir Siyamlı(1999), Ah Minyatürleri (2004), Yitik Kalyon(2005), Tenha(2008), Ruşen Ali Cengi (2009), Toplu Şiirleri(2016). Anlatı – öykü: Sızıdır Beyoğlu İbranice Yazılsa Da(1994), Hiç(2007), Ressamın Güncesi(2008), Bütün Hikayeleri(2016). Roman: Cabülka(Yolcu İle Derviş Meseli (2004), Kapı( Yunus Emre) (2016). Şehrengiz; Trabzon’96 (1996), Fotoraf ve Gravürlerle Trabzon Şehrengizi (2012), Ayasofya( Mahrem, Kemik Falı ve Lacivert) (2012). Fotoğraflarla Trabzon(2005), Trabzon(2010). Antoloji: 2006 Şiir Seçkisi(2007). Gezi/Anı: Sataşma Ağan Yorgun(2014). Eski şiirin rüzgarını da çağdaş şiirin fırtınalarını da Mor Taka’sına doldurup şiir dünyamıza yelken açıyor Yaşar Bedri. ”Düet”leri şirine yatırıyor. ”Atlas”ı önüne açıp mekanlara, kişilere, doğaya şiir dağıtıyor. Divançe, müfret, musarra, rubai, tuyug, hicviye, lugaz, azade formlarını da severek kullanıyor. İnce espirileri, araştırmaları, sezgilerini, gözlemlerini de paylaşıyor. ”Dağlara bakarım, dağlar bana bakar / Dağlar benden ne anlar” (”Azade”); ”Kırılan bir kalemin şirazesinden” geçmiştir, geçirmiştir şiriini, ”Acının soy kütüğüne” de yazılmış bir şairdir Yaşar Bedri. Parçalanmışlığın şiirleri. Bütünü arayan şiirler. Sokağın, ev içlerinin, kırgınlıkların, çatışmaların dili, düşüncesi; baş kaldırısı. Eski ile yeninin yol haritası. Yeninin içinde geçmişin ayak izleri. ”Yaşar Bedri, Türk şiir geleneğinden süzdüğü çağdaş bir yorumla hem ‘yaralı’ hem de ‘yaralayan’ bir şiirin izini sürüyor” (Refik Durbaş). Yaşadığı gibi yazan, yazdığını yaşayan bir şair. Saklı kalmayı, yalnızlığını, hatalarını hep sevmiş. Son on yılda bir sinema sevdasına tutulmuş. Trt 2 ve Al Jazeera Türk’e belgeseller yapmış; kısa, uzun metrajlı filmler çekmiş, senaryolar yazmış. Türkçe – edebiyat öğretmeni olarak hayata atılmış. 12 Eylül darbesi ile yedek subaylık hakkı elinden alınıp er yapılmış, öğretmenlik hayalleri çabuk bitmiş. Hayatını ressam olarak sürdürmüş, yurt dışına kaçmış, Almanya’da resim yaparak hayatını sürdürmüş, Stuttgart’ta açık hava swergileri açmış. Motorsikleti ile çok uzun yolculuklara çıkmış. Yolculuklarını Cabulka romanı ve Sataşma Ağan Yorgun günce kitabında toplamış. Divan geleneği şiirlerini La B’edri Divanı’nda işlemiş.