(1920 – 19 Kasım 1981) Şair, yazar ve çevirmen.
Ankara Gazi Lisesi’ni bitirdi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun oldu. İstanbul Kadırga Öğrenci Yurdunda yöneticilik yaparken Türk Ceza Yasası’nın 141. Maddesi’ne aykırı eylemde bulunmakla suçlandı. Yargılanıp ceza aldı. 7 yıl cezaevinde kaldı ve ağır işkence gördü.. 1957’de özgürlüğüne kavuştu. Ardından 3 yıla yakın Çorum’da sürgün cezası çekti. Dönüşünde Ankara’da gazetelerde düzeltmenlik, serbest yazarlık yaptı. İstanbul’da Yurtlar Müdürlüğü’nde çalıştı. Doğduğu köye çekildi. 1977’de tedavi için Bulgaristan’a gitti. Dönüşünde tekrar Ankara’ya yerleşip çeviriler yaptı. Son günlerini Ankara’da Seyran Bağları Huzurevi’nde geçirdi.
İlk şiiri 1943’te “Ülkü” dergisinde yayınlandı. Daha sonra Ülkü, Yurt ve Dünya, Ant, Gün, Söz, Yağmur ve Toprak, Yeryüzü gibi dergilerde imzalı imzasız şiirleri, yazıları çıktı. Ortak dili zenginleştiren yerel sözcüklerle örülmüş eserleriyle özgün bir şiire ulaştı. Türk şiirinde 1940 kuşağı ya da “Acılı Kuşak” olarak anılan toplumcu şairlerin önde gelen temsilcileri arasında yer aldı. Pablo Neruda’dan da şiirler çevirdi. * *
GÖRÜŞ GÜNÜ
Bugün görüş günümüz
Dost kardeş bir arada
Telden tele
Mendil salla el salla
Merhaba !
İzin olsun hapisane içinde
Seni
Senden sormalara doyamam
Yarım döner cıgaranın ateşi
Gitme dayanamam
Enver GÖKÇE * * NE FAYDA
Sen benimsin,
Ciğerparem, sevdiğim
Gülden ağır
Söylemem sana
Saçlarına
Kızıl güller takayım
Salın da gel,
Bir o yana
Bir bu yana
Meğer
Müşkil işmiş hürriyet
Savunmayla yetmiyor
Bir başka sevda!
Telden
Demirden geçsen
Mapusu delsen
Ne fayda!
Enver GÖKÇE
* * MUNZUR’UN DORUKLARINDA
Şu evren, şu Ülker,şu Samanyolu Şu Ay, şu Zühre, şu Kervan-kıran Benden çok evvel vardı Benden sonra da var olacak Hey dağ, Yüce dağ, Karlı kabalaklı dağ.
Essin bağrıma, Çığların, buzulların rüzgârı, İşlesin yüreğime Soğuk zemherinin karı Hey dağlar Göğsü güzel kaba dağlar Verin bana Alageyikleri, Kurtları, kartalları.
Açsın koyun gözleri (1) Hıra çiçekleri (2), nergizler Elvan elvan. Fışkırsın su gözeleri Yerli kayalardan Yıldızları tutayım birbir Çırılçıplak, anadan üryan.
Kulaklara küpe olsun küpe Hem dillere destan. Ne ayak bassın toprağıma
Koca götlü İt suratlı gâvur Ne kırkayaklar yesin Ne yılan kırkan Yani içerdeki düşman Südümü, ekmeğimi, yoğurdumu.
Kaba ardıçların Çamlarınla; Sığırların, davarların Ve asi insanlarınla Berhudar ol Muzaffer ol, Daha da özgür ol.
ENVER GÖKÇE (*) Koyungözleri: Papatyalar (**) Hıra çiçekleri: Akgüller