(5 Mayıs 1925-4 Ocak 1993) Vietnamlı şair, yazar ve editör.
Özel Cong, şiirlerde kullandığı Ama Cham gibi takma adların yanısıra birkaç tane daha geçici adları vardır. Vietnam devrimci şiirine katkısı olmuş, Vietnam Yazarlar Derneği Başkanlığı, editörlük, yayınevi müdürlüğü, Merkezi Propaganda bölümü Sanatlar müdürü, Merkezi Sanat Alt Komitesi üyesi ; Vietnam Sanatçılar Birliği Sanatçı gazeteciler sekreteri ve Edebiyat Enstitüsü müdürlüğü yapmış değerli bir edebiyatçıdır.
Hoang Trung Thong 5 Mayıs 1925 tarihinde Quynh Doi komününe bağlı Nighe An’da doğdu. Çocukken Çince okudu ve bölge genelinde ünlü bir dahi olarak kabul edildi. 12 yaşında dönemin en prestijli okullarından biri olan Quoc Hoc Vinh Okulu’na girdi. Fransızlara karşı Direniş Savaşı sırasında Viet Minh hareketindeki devrime katılmak için kaçarak, Hai Trieu, Luu Trong Lu, Che Lan Vien ile birlikte 4. Bölge Sanat Birliğine liderlik etti.
1945’den Hayatının sonuna kadar, ayrıca beste şiir, teorik araştırma, edebi eleştiri ve hat sanatı ile uğraştı. Hoang Trung Thong, Parti IV. Bölge Komitesi kültürel memuru olarak önemli işlevler üstlenmiştir.
Hoang Trung Thong, 4 Ocak 1993’te Hanoi’de akciğer ve karaciğer hastalığı nedeniyle öldü. Sanatta pek çok önemli sorumluluğu üstlenmesine rağmen, tüm yaşamı yoksulluk içinde ama onurlu geçti. Ölümüne yakın Ly Bach, Lu Tan ve Puşkin heykelleri ile geceleri yalnız başına konuşurdu.
- yüzyılın Vietnamlı şairleri arasında Hoang Trung Thong iyi eğitimlilerdendir. Şiirleri, insanların daha iyi yaşamasına, daha temiz bir ruha sahip olmasına, insanlara sevgiyi uyandırmasına, insani idealler ve insani ilerleme için savaşmaya çabalamasına yardımcı olur. Hoang Trung Thong şiirleri, birçok nesiller üzerinde güçlü bir etkiye sahiptir.
Birçok araştırma makalesi, edebi eleştiri yazdı ve Chu Van An, Nguyen Dinh Chieu, Do Phu, Luc Du, Puskin, Xuan Dieu, Che Lan Vien vb. Şiirleri tanıttı.
*
Köyümün Ateşleri
Yol uzundur, gecenin içinde
Arabamız gidiyor ve ben fark ediyorum birden
Köyümün ışıklarını
Yolların tozu gözlerime girse de
Yüreğim aydınlıklarla dolu!
Araba gidiyor, ateşler de onunla birlikte
Ağaç dizileri eğiliyor
Ve çeltiklerin rüzgarı sürükleyip getiriyor kokuları bana
Bugün işim başımdan aşkın
Ancak arabadan el sallayabiliyorum
Ama yıllardır içimde taşıdım
Yıldız şavkını andıran bu ateşleri
Bütün denizleri bilirim, bütün gökleri
Nice böyle ateşler gördüm, nice insan sevdim!
Ey benim köyüm! Senin akşam ateşlerin
Nice anı uyandırır içimde, sızlayarak!
Kış gecesinde, lamba
Aydınlatır tezgah başındaki anaların gözlerini
Çocukların yanaklarını al al eder ateş.
Ağır adımlarla yola koyulunca manda
Lamba yakılir
Mis gibi pirinç durur tencerede
Okuma-yazma sınıfının mumları ışığında
Kitabın her sayfası geniş bir dünya gibi
Tekrarlanır durur heceler …
Kirişe asılı lamba sallanır
Ders daha bitmeden
Horozlar haber verir sabahı
Köyün girişinde gölgesi düşen
Kamış çite imrenirim
Yıllardan beri
Kendinde taşır bu lambaların ateşini!
Araba gider ve bakışlarım orda kalır
Göz kırpan ateşlerin üzerinde, gölgeli ağaçların
Araba gider ve ateşler yoldaşlık eder ona
Bizim çeltiklerin mis gibi kokusuyla birlikte
Çeviri : Eray Canberk